O książce: rok / W powieści "Stacja Mortuis" ironia, fantazja i futurologia prezentowane są w różnych proporcjach. Narracja prowadzona jest z perspektywy wysokiego rangą urzędnika sowieckiego, który zmarł na krótko przed wybuchem III wojny światowej, który ze swojego ostatniego schronienia zachował nieziemską możliwość obserwacji tego, co się działo, i krytycznego spojrzenia zarówno na własną przeszłość, jak i na przeszłość swojego kraju. Pewnej oryginalności fabuły powieści dodaje fakt, że urzędnik – główny bohater dzieła – jest człowiekiem czysto gruzińskiego pochodzenia, co wcale nie przeszkodziło w jego błyskotliwej karierze. Jak jednak wynika z fabuły, dobrze znane analogie z historii ZSRR (Stalin i in.) są w tym przypadku nieodpowiednie. Historia w tej powieści zmienia swój naturalny bieg. Związek Radziecki nadal istnieje i wpływa na losy planety. A wszystko dlatego, że chłopaki z OSSS (Departamentu Samonadzoru) w sierpniu 1991 r. uratowali państwo związkowe przed upadkiem. Rozwój ludzkości poszedł inną drogą, niż widzimy dzisiaj, a do czego to wszystko doprowadziło, staje się jasne dla czytelnika w trakcie lektury książki. Ludzkie życie i śmierć, miłość i nostalgia, przyjaźń i jasne ideały młodości. Poza tym istnieje także problem kontaktu międzycywilizacyjnego: konkurencyjna i obca ludzkości inteligencja wydobywa się z podziemnych głębin na powierzchnię i domaga się swojego udziału w rządzeniu planetą…